Велиш да те научим ко је паметно да га уработиш? Ја си имам године, а памет имам ли не знам. Нес’м си ни за мене си имал колко требе, а камоли за дугога. Оно чудна је ствар памет, за тебе си гу немаш, за другога гу имаш. Највише памет делу онија који гу најмалко имају. Мож’ да гу па затова и немају што гу делу увек и свакому. А свакој си има колко му требе. Не вели се џабе: Ка би се памет купувала свакој би си своју купил. Она, ако че га поштено оратимо, мож и да смита човеку. У живот ти не требе памет повише од два до три пути, а ако гу тигаје немаш џабе ти што гу имаш ка ти не требе. А памет у погрешно време је поопасна од глупос. Тика га ја ценим, а да ли је па тика не знајем. А ко ти велиш?
И кво је па това памет?
За некога ова, за некога онова. Различита је памет од човека до човека. И од свакога се мож нешто научи, а највише од будалу. Мене су будале памет научиле. За мене је памет да знајеш куде си пош л и куде си дош л. Све си друго иде ко си иде. Има ишарни а с памет никикви. А има и прости а с памет богати. A има и шупља памет, ка гу имаш а немаш вајду од њу. Ја га тика рачуним, а ти?
Велим ти, немој се уздаш у туџу памет, работи си ти твоја ко те учи.
Извор: ФБ Милко Стојковић
